ساختمان محل پروژه، ساختماني آجري با ملات کاهگل و سقفي با تيرهای تنه درختي در دو طبقه متعلق به سالهاي – دوره پهلوي اول – در خيابان آبان واقع شده است. پيش از شروع به بازسازي ساختمان براي مدتها استفاده مسکوني خود را از دست داده بود و در حالت فرسوده و مستهلک با استفاده به عنوان فضای انتشارات و انبار به زندگي ادامه مي داد.ـ

در طبقه اول براي تغيير لي اوت، با برداشتن عده اي از ديوارهاي غير باربر داخلي و مداخله کمينه از لحاظ ساخت وساز، پلان مسکوني براي استفاده به عنوان فضاي کافه مناسب سازي شد. مسئله اصلي تعريف فضاهاي ارتباطي و تعريف کيفيت اتاق ها و آشپزخانه براي کافه و سرويس براي کل مجموعه بود. فضاي ورود به حياط قبل از اتاق شرقي با گشايش تمامي در ها به آن مانند يک فضاي لابي و قلب ارتباطي مجموعه در نظر گرفته شد. سرويس عمومي با گشايش به اين سمت در قسمت شمالي فضايي براي تعبيه ي محل کار آشپزخانه آماده کرد. در همجواري فضاي کافه دو اتاق اين طبقه به فروشگاه کتاب و ديگري به فضايي ديدار وي. آي. پي. اختصاص يافت.ـ

در طبقه دوم، با‌ ريختن پوشش گچي و مشاهده وضعيت سقف، مسئله اصلي بازسازي به پايدارسازي سازه ايِ شاکله ي ساختمان تبديل شد. سقف لته کوب شده و متشکل از تنه هاي صنوبر و پوشش پوشال و خاک بدون داشتن اتصال مستحکم به ديوارها با توجه به ملات سست  ديوارها، سازه اي غير مطمئن براي زندگي ثانويه ساختمان به نظر مي رسيد.ـ

با در نظر گرفتن ساختار سازه اي مشبک چوبي پروفيل هاي 10در10 (سانتيمتر) در طبقه فوقاني و ترکيب و درگير کردن آن به واسطه ملات با ساختار ديوارها،  علاوه بر حفظ و مقاوم سازي سقف، شبکه اي يکپارچه و متصل به معماري اصلي ساختمان به وجود آمد، اين شبکه چوبي سازه اي با حضور در فصول مرزي، محل تلاقي سقف/ديوار و محل تلاقي کف/ديوار مانند يک قفس در مجتمع کردن ساختار سالخورده ي ساختمان نقش اساسي ايفا مي کند. به طرزي که اين مشبک با اتصال خشک و با ملات به ديوارها مانع از رانش سازه در جهات مختلف مي شود.ـ

با برداشتن درها طبقه دوم و سعي در حذف المانهاي ساختماني با رنگ سفيد اين طبقه به طبقه اي يکپارچه با حرکت فضايي سيال براي نمايش آثار آماده شد. با در نظر گرفتن بازشوهاي جديد و فلزي در جداره داخلي جرز ديوارهاي باربر، و ماندگاري بازشوهاي قديمي چوبي در حد بيروني جرز ديوار، سيستم بازشوهاي ساختمان تبديل به مکانيزمي دو پوسته براي کاهش تبادل و اطلاف حرارت شد. در تمامي مراحل پروژه با استفاده از مصالح ساده ي چوب فلز و مصالح بنايي سعي در امتداد شيوه ساخت اوليه ساخت بنا به صورت بنايي و ايجاد هماهنگي با معماري بنايي اوليه ساختمان بود.ـ

حياط ساختمان با تمهيداتي مانند زنده کردن حوض معاصر سازي شد.  حوض به نحوي تعبيه شده که سطح فضا براي انجام گردهمايي ها و برنامه هاي رو حوضي مقدورباشد. همينطور فضاي پارکينگ به صفه اي براي نشيمن تبديل شد.  يک سقف سايه انداز براي جدا کردن حياط از شلوغي و سر و صداي شهري همچنين محصوريت فضا و مقاومت در برابر آفتاب در نظر گرفته شد.ـ

گسترش مساحت اشغالی توسط یک قانون محلی که توسط شهرداری روستایی تصویب شده بود، محدود شده بود و تصریح می‌کرد که هر ساختمان جدیدی باید بر روی ساختارهای موجود برپا شود (شکل ۳ را ببینید). بنابراین، طرح طراحی به سبک کمینه‌گرایی متمرکز شد: ایجاد یک سطح انتقالی برای اتصال طبقه زیرین و طبقه بالا. طبقه زیرین دارای یک طرح باز بود، در حالی که طبقه بالا دارای یک طرح آزاد بود که شامل اتاق‌ها و خدمات بود.ـ

مفهوم معماری ترتیب مخصوصی برای پیشنهاد تراس‌ها از انحراف مساحت زمین بهره‌برداری را به کار گرفت و در نتیجه یک منطقه انتقالی بین داخل و خارج از ساختمان ایجاد کرد. این کریدور حاشیه‌ای از ساختارهای سنتی منطقه الهام گرفته بود که برای طرح‌های داخلی و ارتباطات دیداری میان فضاهای اصلی و محیط بیرون شناخته می‌شوند. فضاهای فرعی و تفریحی به طور استراتژیک در طبقه دوم قرار داده شده بودند و دسترسی خارجی به آنها وجود داشت.ـ

طراحی از پیش‌ترین قالب خانه با سقف شیب‌دار معمولی بهره برد، که به طور بی‌پایان به ساختار موجود ادغام شده بود. شکل سقف از طریق یک فرآیند دقیق که شامل ریختن سیمان تقویت‌شده برای بخش بالایی ساختمان و یک ساختار اساسی ساخته شده از سنگ‌های طبیعی منطقه در بخش پایینی و ورق‌های محیطی و ورق‌های برای ریختن سقف شیب‌دار بود. این همان دلیلی است که نشانه‌های سنگ‌های ریخته شده که زیر حجم خانه باقی مانده، قابل مشاهده هستند و این نشان دهنده ادغام سنگ طبیعی و ورق‌های عمودی است که در نهایت شکل خانه را تشکیل دادند.ـ

طبقه زیرین با طراحی طبقه عمیق‌تر در نظر گرفته شد، به دلیل وجود سقف بر روی فضاهای آستانه‌ای. این ترتیب فضای میانی منحصر به فردی در طرح ایجاد کرد، که توانایی تصفیه نور طبیعی و ایجاد الگوهای پیچیده سایه را داشت. در منطقه‌ای که به باران‌های شدید عریض معروف است، تراس با سقف مسقف دو منظوره بود: حفاظت در برابر عوامل آب‌وهوایی و عمل به عنوان یک منطقه انتقالی قابل توسعه به داخل یا فضایی بیرونی.ـ

انحراف همگانی از همه زوایا، احساسی از جهانیت به فضا می‌بخشد و این باعث ایجاد طراحی منحصر به‌فرد و نمادین خانه می‌شود. این طراحی هدفمندانه به حداقل رساندن نیازهای برنامه‌ریزی اساسی و تأکید بر فضاهای خطی و حاشیه‌ای اختصاص داد.ـ

در پایان، میزان درستی به عنوان یک پلتفرم که شامل یک فضای خواندن اختصاص داده شده بود، به صورت هنری طراحی شد و تحت سقف نشانه‌گذار سنگ‌ها قرار گرفت. همانطور که در ویدیوی ضبط شده مشاهده می‌شود، این فضا دارای کیفیتی منحصر به‌فرد است و امکان مشاهده جذابیتی از طبقه زیرین را فراهم می‌کند.ـ

موقعيت زمين، شکل تقسيم بندي و قواره زمين هاي اطراف، اينکه زمين در تلاقي انتهاي دو معبر و تحت اشراف مجموعه اي از خانه هاي چند مستاجره از قسمت شمال واقع شده است، پيشينه شکل گيري و وضعيت کنوني منطقه شهري، همسايه ها، همه و همه، امکان تبديل شدن اين زمين به يک مجموعه رفاهي، اداري و منتفع از ويژيگيهاي يک «ميدانِ شهري» نيمه عمومي را مي دهد.ـ
اين وضعيت در کنار قرار گيري اين مجموعه در محله ي جنت آباد تشديد مي شود. قرار گرفتن در بافتي از شهر  فاقد فضاهاي شهريِ تاريخمند و با ويژگيِ معاصر در تهرانِ ماشين محورِ امروز، که اگر بخواهيم آن را دسته بندي کنيم، جزو توسعه هاي انبوهِ بافت شهري در دوره يِ فورانِ جمعيت تهران به پيرامونِ هسته ي مرکزي مي شود. يک بافت شهريِ سريع توسعه يافته، بين دهه هاي 60 تا 80 با الگوي خيابانهاي متعامد و  الگوي  کالبديِ مسکونيِ شصت – چهل ، و تک و توک لکه هاي بزرگ شهري، مانند يک بيمارستان که در مقياس شهر سرويس مي دهد و ساير فضاهاي خدماتِ شهري متداول براي بافت هاي غير مرکزي شهري، مثل پارک محلي، مسجد، کلانتري، خانه محله و…ـ

اين نوع از بافت شهري که نه بر زمينه ي يک ويژگي جغرافيايي و يا تاريخي در پهنه ي زمين سوار شده است، توسعه اي «انبوه» است از زيرساختهاي شهري براي چند برابر کردن ظرفيت شهر و استقرار شهروندان در آن. اگر بر اساس يک ويژگي معين در رابطه با ساختار و چشم انداز کلانِ شهر برنامه ريزي نشود اغلب دچار خاصيت رکود، يکساني و فربگي مي شود. با توجه به اينکه صرفا توسعه ي«انبوه» و تکثير زيرساخت هاي شهري منجر به داشتن فضايي پويا و خلاق براي اسکان يک جمعيت نمي شود . بلکه رشدي پويا و تعاملي با توجه به زمينه ي اجتماعي، جغرافيايي و مختصاتي هر محله ي شهري از وجوه توسعه ي رشد يافته است.ـ

پروژه ي خانه ي جديد کانون فرصتي هست براي به پاسخ به نياز کانون در سايه اين مسئله و تولد نوع جديدي از فضاي شهري در اين ميان.ـ
واقعيتِ حبه اي زمين که در زمان مشخصي به کانون فني اهدا شده است در طرحِ معماري آن هم راستا مي شود با اين ايده که اين مجموعه نه فقط به مجموعه خصوصي جهت استفاده مهندسين بدل مي شود، بلکه فضاي جديدي متولد مي شود منتفع و در ارتباط با ساير نهاد ها، شهروندان و اين يعني تعامل با حوزه عمومي و شهر در عين فعاليت به عنوان يک مجموعه فارغ التحصيلي خصوصيت آن را دو چندان مي کند.ـ

اين شايد نياز امروز شهر و موسسه هاي ما باشد که با به اشتراک گذاشتن عرصه ها و حوزه هاي «مياني» ،به عبارت ديگر فضاهاي نيمه خصوصي و نيمه عمومي، تبديل به فرصتي براي به تعريف در آوردن، قاعده مند کردن، معنا بخشي، ضابطه مند کردن و ايجاد توسعه در اين عرصه ها شوند. حوزه و عرصه هاي مياني يعني همانجايي که فرد، موسسه، يا يک نهاد معين با جامعه دچار تعامل و منافع مشترک و بينابيني مي شود ، اين فضاها مادامي که تعريف نشوند مي توانند مملو سو تفاهم، تنازع براي بقا، کشمکش و خشونت و انزوا باشند، حال اينکه اين عرصه ها به ميزان فراوان در شهرهاي قديم ما موجود بوده اند. چيزي که قوانين مدرن مالکيت شهري در تعريف تيز ميانِ مالکيتِ خصوصيِ نهادي و مالکيت شهري از آنها چشم پوشي کرده است. و جامعه معاصر ما همچنان نتوانسته است اين عرصه ها را تعريف ، قاعده مند و شکل بخشي کند.ـ
گذرها، سبزه ميدان ها،تکايا، سراها و تيمچه ها در بازارها همه فضاهاي نيمه عمومي بوده اند که در رابطه با استفاده کننده  همگاني از شهر به نوعي از تکامل در تنظيم روابط و ساختار و کارکرد رسيده بوده اند. و البته در نتيجه معماري متناسب و فوق العاده اي هم داشتند. اين فضاها با آداب استفاده ي معيني که به عنوان يک فضاي نيمه عمومي در جامعه پرورده بودند متوليان مشخصي هم داشتند که در تنظيم حوزه کارکردي، مراقبت و نگهداري آن هم نقش معيني داشتند.ـ

اگر محصولِ معماري را فضايي بدانيم که جمعيت در آن به زندگي اجتماعي مي پردازد، اين توسعه از معماري در شهر نه فقط يک توسعه در کالبد معماري وکالبد شهري بلکه يک اتفاق در ساحتِ مناسباتِ بين انساني و نهادي است. تصميمي از جنسِ کشف حقوق و منافع افراد، موسسه ها و عموم در جامعه اي که شايد از نظر اجتماعي اين حوزه هاي بينابيني تعاملي را در دوره معاصر کمتر کشف کرده و شکل بخشيده است.ـ
در نهايت اين طرح نه فقط فعاليتي از جنس بخششِ فضايِ کانون فني به شهر يا محله ي جنت آباد است بلکه فعاليتي در جهت تعامل و رونق اين حوزه مياني با فضاي شهري، ساير موسسه ها و شهروندان مي شود، رويکردي در جهت توسعه و ترميم کالبدي و زندگي در حوزه عمومي امروز تهران.  و اين همه البته پس از پاسخ کالبدي به نيازهاي فعاليتي کانون فني شکل مي گيرد. يعني تامين فضاهاي اداري، اجتماعي و رفاهي مورد احتياج کانون در تناسب با فعاليت هاي دوره اي اين نهاد فارغ التحصيلي.ـ

ايده بر مبناي استفاده از نهايت امکانِ ساخت در زمين شکل گرفته است. در اين طرح با   کل زمين و حجم قابل تصور در آن به صورت توده اي برخورد شده که  در اثر تخلخل و خالي کردن حياط هايي از آن  امکان استقرار فضاهاي پروژه به وجود مي آيد. دو حياط در سطح دو طبقه در دو ناحيه متقارن  و به صورت قطري در زمين در نظر گرفته شده است که کيفيت هاي متفاوتي را براي استفاده مستقل دو فضاي آموزشي ايجاد مي کند.  اين دو فضا و ساير فضاهاي خالي پروژه از طريق شبکه اي از راههاي پوشيده و نيم باز در زيري ترين سطح  پروژه به هم متصل مي شوند. فضا هاي سرويس و مکمل آموزشي حول  حياط ها در طبقه اول سازماندهي شده اند. کلاس ها  بالاترين سطح پروژه از امکانات سقف براي گرفتن نور و  فضاي نيم باز  استفاده مي کنند.  کلاس ها حاوي تراس ها  يي در نيم طبقات  از دو فضاي سربسته آموزشي و تراس سبز استفاده مي کنند .ـ

در اين طرح شيب سقف علاوه بر امکان ايجاد اختلاف تراز در سطح آخر يکپارچگي حياط ها و حجم کلي ساختمان را تاکيد مي کند و  با به وجود آوردن حجمي يکپارچه محيط آموزشي يکپارچه اي نيز به وجود مي آورد.ـ